Χωριάτικο φύλλο της κυρίας Βούλας14 Δεκεμβρίου 2020
η κυρία Βούλα………………….
η κυρία Βούλα………………….
οι Συνταγές της κυρίας Βούλας. Πολλές και υπέροχες όλες γιατί τις έφτιαχνε με αγάπη για την οικογένεια της. Αυτή είναι μια συνταγή που την έκανε πάντα στις οικογενειακές γιορτές, στις επίσημες γιορτές και όχι μόνο. Μάζευε τις μυρωδιές από τον κήπο της που πάντα είχε κάθε είδους αρωματικά φυτά . Δεν έκανε μόνο ένα ταψί γιατί ποτέ δεν έφτανε. Έκανε πολλά για να μας ευχαριστήσει όλους.
Η πίτα είναι ένα έδεσμα γνωστό από την αρχαιότητα μια και αποτελούσε πάντα ένα νόστιμο, χορταστικό και πλήρες φαγητό.
Οι Καρχηδόνιοι ήξεραν να συνδυάζουν διάφορα υλικά με ζύμη, σε μορφή πίτας, όπως απεικονίζεται στα πήλινα αγγεία τους.
Οι Ρωμαίοι είχαν επίσης πίτες με βάση από αλεύρι, ρύζι ή σιμιγδάλι ζυμωμένο με αυγά, τυρί και μέλι που ήταν η πιο παλιά μορφή πίτας και γέμισης. Αργότερα, άρχισαν να χρησιμοποιούν κρέας και εντόσθια ζώων.
Στην Αρχαία Ελλάδα, επίσης, υπήρχαν οι πίτες κι αυτό αποδεικνύεται από ένα πήλινο ειδώλιο του 5 π.Χ. αιώνα που βρέθηκε στην Τανάγρα Βοιωτίας και δείχνει μια γυναίκα που κρατάει στα χέρια της ένα είδος ταψιού που μέσα υπάρχουν πιτάκια.
Το πιο χαρακτηριστικό είδος πίτας, στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν με γέμιση από τυρί, μέλι και λάδι. Τί θυμίζει αυτή η πίτα; Μα φυσικά, τα καλτσούνια ή μελοπιτάκια που φτιάχνουμε ακόμη και σήμερα. Επίσης, υπήρχε μια πίτα που λεγόταν "μυτλωτός" και η γέμισή της ήταν τυρί, σκόρδο και μέλι. Για τα δε πρωϊνά υπήρχε ένα άλλο είδος πίτας (όχι μπουγάτσα!!!) με αλεύρι και κρασί!
Οι πίτες έκαναν και κάνουν ακόμη αισθητή την παρουσία τους στις διατροφικές συνήθειες πολλών λαών, φυσικά, με τις διαφοροποιήσεις που εξαρτώνται από την κάθε περιοχή και τα προϊόντα που παράγει αλλά και τις καθημερινές συνήθεις των κατοίκων.
Όσον αφορά στην Ελληνική επικράτεια, οι πίτες ήταν και είναι ένα συνηθισμένο πιάτο μιας και έχει πολλά πλεονεκτήματα. Φθηνό, πλήρες και χορταστικό γεύμα που διατηρείται αναλλοίωτο για αρκετές ημέρες αλλά και μεταφέρεται εύκολα. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι πίτες και η ποικιλία τους ήταν ξακουστές σε περιοχές όπως η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία όπου κατοικούσαν νομάδες κτηνοτρόφοι (Βλάχοι και Σαρακατσαναίοι). Γι αυτούς, η πίτα ήταν ψωμί και φαγητό κι όσο για τη γέμισή της, αυτή είχε πάντα σχέση με τα προϊόντα που παρήγαγαν, τις ανταλλαγές που μπορούσαν να κάνουν με γεωργούς αλλά και την φαντασία της νοικοκυράς που έφτιαχνε την πίτα. Γι αυτό και υπήρχα δεκάδες παραλλαγές στην γέμιση.
Στην σύγχρονη εποχή, η πίτα διατηρεί αναλλοίωτη τη μορφή της σε πολλές περιοχές της χώρας μας (πόλεις και χωριά κυρίως), ακόμη και στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου οι άνθρωποι έχουν εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς ζωής αλλά και συνήθειες.
Όμως, υπάρχουν και καινούργιες μορφές πίτας όπως οι πίτσες, οι τάρτες, τα σου, τα βολ ω βάν, τα καλτσόνε, τα κρουασάν και τόσα άλλα αρτοσκευάσματα που συνδυάζουν τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της πίτας : το αλεύρι και τη γέμιση.
Το φύλλο της πίτας, όπως και η λιπαρή ουσία που χρησιμοποιούσαν επίσης, ήταν κι αυτό επηρεασμένο από τις κατά τόπους συνήθειες μια και οι τεχνικές ανοίγματος ποικίλουν.
Συστατικά
- 500 gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 600 ml. χλιαρό νερό
- 40 gr. ελαιόλαδο
- 8 gr. ξύδι
- 5 gr. αλάτι
Οδηγίες
- Σε λεκάνη κοσκινίζουμε το αλεύρι βάζουμε το αλάτι. Ανοίγουμε μια λακκούβα στο κέντρο και προσθέτουμε το ελαιόλαδο και το ξίδι. Ανακατεύουμε καλά τα υλικά να ενωθούν.
Προσθέτουμε σιγά, σιγά, το χλιαρό νερό. Θα βάλετε όσο πάρει, για να πάρετε μια ομοιόμορφη και απαλή συνταγή που δεν κολλάει στα χέρια.
Σκεπάζουμε και αφήνουμε να ξεκουραστεί.
- Ζυμώνουμε αρκετά μέχρι να γίνει λεία η ζύμη. Στη συνέχεια δουλεύουμε τη ζύμη σε μια επίπεδη επιφάνεια. Ζυμώνουμε διπλώνοντας τη ζύμη για να πάρει αέρα μέσα.
Πλάθουμε τη ζύμη σε μπαστούνι. Κόβουμε σε 7 ίσα μέρη για μία πίτα ( 3 κάτω - 4 επάνω ). Ξαναζυμώνουμε ένα ένα τα ζυμαράκια. Τα πλάθουμε σε μπαλάκια.
Σε μια επίπεδη επιφάνεια ανοίγουμε με τον πλάστη τα μπαλάκια ζύμης πασπαλίζοντας με αλεύρι η διαδικασία είναι ίδια για όλα τα φύλλα
Σημειώσεις
Παρακολουθήσετε την συνταγή σε βίντεο : https://youtu.be/qMHzwcqGA-s
