Ζαρωμένη Τυρόπιτα
Τυρόπιτα...Ελληνική, αγνή, με τραγανό φύλλο, γέμισε η κουζίνα μοσχοβολιά! Εκείνο το υπέροχα σπιτικό άρωμα ελληνικής πίτας που, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ταξιδέψεις ίδιο δεν θα βρεις όσες μορφές πίτας κι αν βρεις. Λατρεμένη πίτα με άπειρες παραλλαγές τυριών στη γέμιση, αλλά και στη ζύμη! Μια πίτα που μαζεύει την αγάπη όλων, μεγάλων και μικρών και που την φτιάχνουν γενιές τώρα γιαγιάδες, μαμάδες, κόρες. Αποκλείεται να λείπει από το τραπέζι οποιασδήποτε μάζωξης φιλικής, οικογενειακής ή συγγενικής. Νομίζω ή μάλλον είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από μας μεγαλώσαμε τρώγοντας κάποιου είδους τυρόπιτα συχνά πυκνά γι αυτό και είναι τόσο αγαπητή... εξάλλου είναι ένα κολατσιό τόσο νόστιμο και τόσο υγιεινό! Ίσως με λίγες θερμίδες παραπάνω αλλά χαλάλι της... προσωπικά, μου είναι αδύνατον να την ...αποχωριστώ ή καλύτερα να την... απαρνηθώ ... έστω κι ένα μικρό κομματάκι πρέπει να δοκιμάσω!
#πVideoStudio #ΑξιώτηςΠαράσχος #Στα μονοπάτια των γεύσεων #The Trails of Flavour #pVideoStudio
Κεφτές – ή κιοφτές!!!!! με Ούζο
Ο κεφτές, ή κιοφτές, προέρχεται από το τουρκικό “kofte”, το οποίο δεν παράγεται όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι, από το βυζαντινό “σύγκοπτον ή κοπτόν” κρέας, αλλά από το περσικό “kofta”, του ρήματος “kuftan” που σημαίνει “κοπανάω, αλέθω”.
Μία από τις τουρκικές λέξεις που έχουν ενσωματωθεί απολύτως στη γλώσσα μας είναι βέβαια και η λέξη κιμάς, από το τουρκικό “kiyma”, που σημαίνει ακριβώς “λεπτοκομμένο, αλεσμένο κρέας,” μέχρι να αποτελέσει αυτό μια πολτώδη μάζα. Η λέξη παράγεται από το ρήμα “kiymak”, που σημαίνει “κόβω, κομματιάζω”.
Όσο αφορά αν ο κεφτές τρώγεται με σάλτσα ή χωρίς, εδώ οι επιστήμες (της ιστορίας και της γαστρονομίας) σηκώνουν τα χέρια: δεν υπάρχει γραπτή ή άλλη καταγραφή των πρώιμων συνηθειών, αν και σε γενικές γραμμές, οι ερευνητές θεωρούν ότι η σάλτσα στον κεφτέ μπήκε όταν αυτός μετατράπηκε από μεζέ σε κανονικό φαγητό για όλη την οικογένεια ή όταν ο κεφτές κλήθηκε να ταΐσει αρκετούς συνδαιτυμόνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μαρτυρία ότι στη Δυτική Μακεδονία, την εποχή του τρύγου, οι κοκκινιστοί κεφτέδες με ζουμερή σάλτσα προσφέρονταν στους εργάτες γης που τρυγούσαν ολημερίς τα αμπέλια των μεγαλοτσιφλικάδων.
Τώρα, τα ευγενή προϊόντα αυτού του πολτοποιημένου κρέατος, είναι κάποια αγαπημένα σε πολλούς φαγητά, όπως οι κεφτέδες και τα μπιφτέκια. Κρεατοσφαιρίδια και τα δύο, με την προσθήκη μυρωδικών και άλλων υλικών, όπως τα αβγά και το ψωμί, μικρότερος και συνήθως τηγανητός ο κεφτές, μεγαλύτερο και συνήθως ψητό το μπιφτέκι.
Χωριάτικο φύλλο της κυρίας Βούλας
η κυρία Βούλα………………….
οι Συνταγές της κυρίας Βούλας. Πολλές και υπέροχες όλες γιατί τις έφτιαχνε με αγάπη για την οικογένεια της. Αυτή είναι μια συνταγή που την έκανε πάντα στις οικογενειακές γιορτές, στις επίσημες γιορτές και όχι μόνο. Μάζευε τις μυρωδιές από τον κήπο της που πάντα είχε κάθε είδους αρωματικά φυτά . Δεν έκανε μόνο ένα ταψί γιατί ποτέ δεν έφτανε. Έκανε πολλά για να μας ευχαριστήσει όλους.
Η πίτα είναι ένα έδεσμα γνωστό από την αρχαιότητα μια και αποτελούσε πάντα ένα νόστιμο, χορταστικό και πλήρες φαγητό.
Προβιοτικά
Το προ- είναι από το λατινικό pro και σημαίνει υπέρ. Το βιοτικό σχετίζεται με τη ζωή. Άρα το προ-βιοτικό δηλώνει μια ουσία που «ζωογονεί». Τα πρεβιοτικά, τα οποία επίσης ακούμε πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, είναι υδατάνθρακες που χρησιμεύουν ως τροφή στους μικροοργανισμούς που δρουν ως προβιοτικά. Η αξία των προβιοτικών Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο
Χουνκιάρ Μπεγιεντί – Hünkar Beğendi
Χουνκιάρ μπεγιεντί (τουρκ. hünkâr beğendi) ονομάζεται φαγητό της τούρκικης κουζίνας, το οποίο γίνεται με αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας και πουρέ από μελιτζάνες. Το όνομα του φαγητού στην τουρκική γλώσσα σημαίνει “όπως ο Σουλτάνος” ή “όπως αρέσει στο Σουλτάνο”, υποδηλώνοντας τη νοστιμιά.
‘Οταν ο Σουλτάνος Μουράτ ο Δ” το 1632 έδειξε κατ’εξαίρεση της συνήθους αυστηρότητάς του, εμφανή ικανοποίηση μπροστά στους τρεμάμενους από την αγωνία μαγείρους του, δοκιμάζοντας το καινούργιο πιάτο, η ανακούφισή τους αποτυπώθηκε στην ονομασία της συνταγής βαφτίζοντας το πιάτο hünkâr beğendi, που μεταφράζεται ελεύθερα ως «ο Σουλτάνος ευχαριστήθηκε».
Στην Ελλάδα το Χουνκιάρ μπεγιεντί έγινε γνωστό απ’ την πολίτικη κουζίνα και αποτελεί must μεζέ σε αντίστοιχα εστιατόρια.
Είναι όμως, αρκετά εύκολο να γίνει σπίτι με μεράκι και καλά υλικά και να κλέψει την παράσταση στο τραπέζι, μια και συνδυάζει την οικεία γεύση ενός καλού κοκκινιστού μοσχαριού με την κρεμώδη υφή και το καπνιστό άρωμα του πουρέ μελιτζάνας, που αναπόφευκτα σε παρασύρουν σε ανατολίτικες ηδονικές υπερβάσεις.
- Published in Αρνί, δημοσιότητα, Διεθνή Κουζίνα, Λαχανικό, Μεσογειακή διατροφή, Μοσχάρι, Νέα του Chef
Κολοκάσι με χοιρινό
Κολοκάσι
Για τους Κύπριους είναι μία σημαντική τροφή καθώς χρησιμοποιείται σε μία τεράστια ποικιλία πιάτων και γεύσεων, αλλά το Κολοκάσι έχει και τη δική του βάση επί ελληνικού εδάφους. Προέρχεται από το είδος Colocasia esculenta και ανήκει στην Οικογένεια Araceae (μονοκοτυλήδονα φυτά). Η ιστορία του ξεκινά στη Μαλαισία και την Ινδία πριν από το 5000 π.Χ ενώ καλλιεργείται ακόμη συστηματικά σε περιοχές της Ασίας, της Δυτικής Αφρικής, την Αυστραλία και τα νησιά του ειρηνικού. Το λεγόμενο “αυτί του ελέφαντα” (elephant ear) eddoe – eddo ή Taro όπως το ονομάζουν, παραμένει ένα σημαντικό όπλο για τους Ικαριώτες.
- Published in Διεθνή Κουζίνα, Λαχανικό, Μεσογειακή διατροφή, Συνταγές, Χοιρινό
Paella – Παέλια
- Published in Διεθνή Κουζίνα, Θαλασσινά, Μεσογειακή διατροφή, Πουλερικά, Συνταγές, Ψάρι
το νοθευμένο μέλι
Αυτή τη περίοδο βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι απατεώνες και πωλούν διάφορες γλυκαντικές ύλες, αντί για μέλι ή νοθεύουν το μέλι από τις μέλισσες. Η νοθεία του μελιού είναι ένα συχνό φαινόμενο προκειμένου να αυξηθεί η ποσότητα του μελιού. Κάποιοι «παραγωγοί» προσθέτουν γλυκαντικές ουσίες ή και «βιομηχανικό» μέλι στο μέλι των μελισσών. Επίσης πωλούνται ποιοτικά κατώτερα
Μέλι
η πιο γλυκιά παραγωγή της ελληνικής φύσης, που οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν δώρο των θεών. Η μέλισσα και το μέλι πρωταγωνιστούν στην ελληνική μυθολογία, στα έθιμα και στις παραδόσεις. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο θεός Απόλλωνας όφειλε την εκτυφλωτική ομορφιά του στην αμβροσία και στο νέκταρ. Ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης,
Πατσάς………….από κοιλιά και πόδι μοσχαριού
Ένα νόστιμο πιάτο γι΄ αυτούς που τον λατρεύουν!!!
Για όσους λατρεύουν και επιθυμούν τον πατσά, ιδιαίτερα δε τις παγερές και κρύες μέρες του χειμώνα, δεν έχει παρά να προβούν στις πιο κάτω ενέργειες προκειμένου να απολαύσουν ευχάριστα τις τσουχτερές περιόδους του χειμώνα, με ένα ωραίο τονοτικό και ζεστό φαγητό!
Μπορούν να προμηθευτούν πατσά είτε από την κοιλιά, είτε από τα κάτω άκρα του του μοσχαριού.
Το όνομα πατσάς, είναι τούρκικη λέξη από το paca, και σημαίνει πόδια κάθε σφαχτού, κατά συνεκδοχή, το στομάχι. Δηλαδή η κλασική σούπα από μοσχαρίσια ποδαράκια.
Τα οφέλη του είναι αρκετά και σημαντικά, μπορεί αυτό βέβαια σε πολλούς να φέρνει αποστροφή και μόνο στην ιδέα της μυρωδιάς του.
Υπάρχουν όμως κι αρκετοί που τον τρώνε και ωφελούν την υγεία τους καθώς ο πατσάς περιέχει αρκετά θρεπτικά συστατικά, όπως ασβέστιο, ψευδάργυρο και σελήνιο, που ωφελούν πραγματικά τον οργανισμό μας.
Επιπλέον, το φαγητό αυτό έχει προστατευτικά οφέλη για τα οστά, τα δόντια και το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα.
Ο πατσάς είναι θεραπευτικός για το στομάχι του μεθυσμένου, δυναμωτικός για τους εργάτες και απαιτητική επιλογή για τους μερακλήδες.
Επίσης δρα θεραπευτικά στο στομάχι στο έλκος και προκαλεί αίσθημα κορεσμού, γι΄αυτό άλλωστε τον κατανάλωναν παλαιότερα κυρίως οι εργάτες που είχαν πολύ πρωινή βάρδια. Αλλά και άνθρωποι της νύχτας, όπως καλλιτέχνες, νυχτοφύλακες κ.λ.π. Επίσης ο πατσάς χρησιμεύει ως πηγή μετάλλων, πρωτεϊνών και βιταμινών του σώματος.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά από το δικό μας πατσά που κάναμε!
