Παγωτό γιαούρτι

Το παγωτό είναι παγωμένο γλύκισμα, το οποίο φτιάχνεται συνήθως από κρέμα και γάλα. Το παγωτό χωρίς γάλα ονομάζεται γρανίτα, και καλύπτει συνήθως τις γεύσεις φρούτων, όπως λεμόνι ή βερίκοκο. Σε καταστήματα προσφέρεται συνήθως σε κυπελλάκι με σαντιγί, ενώ σε περαστικούς πωλείται σε χωνάκι. Το αγοράζουμε κυρίως το καλοκαίρι, αφού είναι δροσερό, γιατί τότε κάνει ζέστη. Για την ιστορική προέλευση του παγωτού οι πληροφορίες και δημοσιεύσεις είναι αντικρουόμενες. Δεδομένου ότι το παγωτό είναι παγωμένο γαλακτοκομικό προϊόν, η κατασκευή του προϋποθέτει ψύξη, άρα χιόνι ή πάγο, δεδομένης της ανυπαρξίας τεχνολογικής μεθόδου ψύξεως στα παλιά χρόνια. Η πλέον επικρατούσα άποψη σήμερα είναι αυτή της πολλαπλής εφεύρεσης. Δηλαδή ότι το παγωτό εφευρέθηκε σε αρκετά μέρη του κόσμου όπου υπήρχε πρόσβαση σε χιόνι και πάγο. Έτσι η πλέον διαδεδομένη άποψη είναι της Κινεζικής προέλευσης από χιόνια των Ιμαλαΐων και κρέμα ρυζάλευρου, γάλα και μέλι. Άλλη άποψη αναφέρει ότι το παγωτό δημιουργήθηκε πριν 4000 χρόνια στην Μεσοποταμία, αλλά είναι άξιο απορίας πώς η θερμή αυτή περιοχή διαθέτει χιόνι ή πάγο. Άλλη εκδοχή για την προέλευση του παγωτού είναι ότι δημιουργήθηκε τον 18ο αιώνα στην Μεγάλη Βρετανία και Αμερική. Πάντως μια τεκμηριωμένη ιστορική πληροφορία είναι ότι ο Ιταλός μετανάστης στις ΗΠΑ Marcionni παρουσίασε το πρώτο παγωτό χωνάκι στον κόσμο με παραγωγή μέσω Διοξειδίου του άνθρακος (Ξηρός Πάγος).

Γιαούρτι ή ίσως ορθότερα η Γιαούρτη

Το γιαούρτι (από την τούρκικη λέξη yoğurt) είναι τροφή σε κρεμώδη κατάσταση που παράγεται από γάλα που έχει υποστεί ζύμωση. Το γιαούρτι έχει απαλή υφή με ελαφρώς όξινο άρωμα που οφείλεται στο γαλακτικό οξύ που περιέχει. Έχει υψηλή θρεπτική αξία, μπορεί δε να παραχθεί από γάλα αγελάδας, προβάτου και βούβαλου. Το γιαούρτι, στη σημερινή του μορφή και χρήση, πιθανότατα προήλθε από περιοχές που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία, αν και υπάρχουν

Κοτόπουλο με Ελιές και γιαούρτι

Ζύμη κουρού γιά μπουρεκάκια #Αξιώτης Π.

Η τυρόπιττα κουρού είναι μία σημαντική προσθήκη στα παγκόσμια γαστρονομικά χρονικά και αποτελεί Γαστρονομικό Μνημείο Αναφοράς (ΓΜΝ) εμφιαλωμένο και πατενταρισμένο από καταβολής κόσμου και εντεύθεν. Πρόκειται για σφολιατοειδές, της υποκατηγορίας των γεμιστών με προϊόντα παραδοσιακών τυριών σε μορφή μείγματος με ολίγη προσθήκη γκίζας ή μανουριού ή ανθοτύρου. Η τυρόπιττα κουρού έλαβε την ονομασία της από διάφορους αρχαίους γκουρού (αγγλιστί: Guru) οι οποίοι την κατανάλωναν σε τρομακτικές ποσότητες (εξ ου και δύο τ) κατά τη διάρκεια συμποσίων, συνεδρίων, φιλοσοφικών συζητήσεων και λοιπών πνευματικών ενασχολήσεων και διαλογισμών. Με την πάροδο των χρόνων επικράτησε το όνομα κουρού αν και οι επαΐοντες του χώρου όταν την ζητούν χρησιμοποιούν πάντα τον παλαιό όρο "γκουρού" ή "πιάκω μια τυρόπιττα του γκουρού". Καθώς οι γκουρού αφόδευαν την χωνεμένη τυρόπιτα, απ' τα κόπρανά τους γεννιόταν Κούροι, σκανταλιάρικο γένος κωλοπαίδων. Οι κούροι ήταν ακούρευτοι φυσικά, κι απ' την μόνιμη απλυσιά τους, μύριζαν τυρίλα. Ένας γκουρού εξ' άλλου, δεν πρέπει να ασχολείται με κοσμικές νόρμες και ματαιότητες όπως το πλύσιμο και η προσωπική υγιεινή. Η τυρόπιτα κουρού, αν ανοιχθεί προσεκτικά δύναται να αποκαλύψει το μέλλον στα χέρια εξειδικευμένων τσαρλατάνων.

Tάρτα με σύκα και γιαούρτι #Αξιώτης Π.