Σπανακόπιτα της κυρίας Βούλας

η κυρία Βούλα………………….

οι Συνταγές της κυρίας Βούλας. Πολλές και υπέροχες όλες γιατί τις έφτιαχνε με αγάπη για την οικογένεια της. Αυτή είναι μια συνταγή που την έκανε πάντα στις οικογενειακές γιορτές, στις επίσημες γιορτές και όχι μόνο. Μάζευε τις μυρωδιές από τον κήπο της που πάντα είχε κάθε είδους αρωματικά φυτά . Δεν έκανε μόνο ένα ταψί γιατί ποτέ δεν έφτανε. Έκανε πολλά για να μας ευχαριστήσει όλους.

Πίτα: Η ιστορία της φυσικά από την αρχαία Ελλάδα, όπου οι πίτες βρίσκονταν στο καθημερινό διαιτολόγιο. Χαρακτηριστικό ήταν ένα είδος πίτας με μέλι, τυρί και λάδι και ιδιαίτερη επιτυχία είχε ο «μυτλωτός» - μια πίτα με μέλι και σκόρδο.
Η πίτα την οποία οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ειδικότερα το πρωί είχε βάση το αλεύρι και το κρασί. Άλλη χαρακτηριστική πίτα ήταν η μάζα «μάζα», ζυμωμένη με αλεύρι από κριθάρι , σίκαλη, βρώμη ή κεχρί και από διάφορα όσπρια. Στα πλούσια γεύματα των αρχαίων Αθηναίων τα επιδόρπια που περιλάμβαναν φρέσκα και ξερά φρούτα, αλμυρά αμύγδαλα, τυρί, σκόρδο και κρεμμύδια τελείωναν με αλμυρές και γλυκές πίτες, τις οποίες οι συνδαιτυμόνες εκτιμούσαν ιδιαίτερα.

Οι πίτες των αρχαίων Ρωμαίων εξάλλου είχαν βάση το αλεύρι από ρύζι ή το σιμιγδάλι ζυμωμένο με αυγά, τυρί και μέλι. Αργότερα προστέθηκε κρέας ή εντόσθια ζώων.

Για τον Μεσαίωνα είναι γνωστά σχετικά λίγα πράγματα. Ξέρουμε λόγου χάρη ότι στις νηστείες οι πίτες ήταν συχνότατες και στο καθημερινό διαιτολόγιο κυριαρχούσε η φυτική διατροφή. Πάντως, από τότε συνδύαζαν τα λαχανικά και τα δημητριακά ως σούπα ή πίτα.

Σήμερα οι τυρόπιτες, οι κρεατόπιτες, οι σπανακόπιτες ή λαχανόπιτες που συνηθίζονται σε όλες τις περιοχές της χώρας μας (με φύλλο που ανοίγουν οι νοικοκυρές ή έτοιμο), όπως και τα σκαλτσούνια, το βολ ο βαν, τα σου και οι τάρτες δεν είναι παρά παραλλαγές της αρχαιότατης πίτας η οποία στην αρχική της μορφή ήταν απλή και ψηνόταν πάνω σε καυτές πέτρες ή μέσα σε ζεστή χόβολη.

Είναι απίστευτο πόσοι πολύ άνθρωποι λατρεύουν την ελληνική παραδοσιακή πίτα με χωριάτικο φύλλο και όχι μόνο. Και εάν στην Ιταλία η πίτσα είναι η εθνική ταυτότητα γεύσης, η πίτα για τους Έλληνες είναι το απόλυτο γεύμα για κάθε ώρα. Και όπως κάθε εξαιρετικό πράγμα στον κόσμο, έτσι και η πίτα έχει τα δικά της μυστικά. Το 1ο και βασικότερο όλων είναι η ποιότητα των υλικών. Πρέπει να είναι τα καλύτερα και φρέσκα. Η ζύμη και το άνοιγμα του φύλλου (πόσο λεπτό θα είναι, πόσες στρώσεις θα έχει και πολλά ακόμη) είναι επίσης καθοριστικοί παράγοντες.

Κιντέας ή Κιντέατα ή Τσουκνίδα

Η λέξη «κιντέας» ή «κινθέα» (πληθυντικός: «κιντέατα» ή «κινθέατα») προέρχεται από το Αρχαίο ουσιαστικό «κνίδη», που σημαίνει τσουκνίδα. Τα κιντέατα ήταν ένας «θησαυρός», με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και οφέλη για την υγεία. Και αυτό οι Πόντιοι το γνώριζαν. Τον καιρό που οι τσουκνίδες θεωρούνταν ένα άχρηστο ζιζάνιο και τις ξερίζωναν, οι Πόντιοι τις είχαν εντάξει

Μπαχαρικά, βότανα, μυρωδικά…………

Τα μπαχαρικά ή τα βότανα είναι το μυστικό που μπορούν να μετατρέψουν ένα απλό καθημερινό πιάτο σε μια γαστριμαργική δημιουργία. Ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι τα πιάτα μπορούν να μεγιστοποιήσουν τη νοστιμιά τους με τη βοήθεια των «μαγικών» μυρωδικών και μπαχαρικών της ελληνικής φύσης! Αναδείξτε τα πιάτα σας με τα ψαρικά ή τα κρεατικά σας και

Σκόρδο – Ail – Garlic

Οι ερωτευμένοι το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι, οι σεφ το υμνούν  και οι καρδιοπαθείς το καταναλώνουν σε μορφή χαπιού. Το όνομά του προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη σκόροδον, ενώ η αγγλική ονομασία του σκόρδου “garlic” προέρχεται από την Αγγλοσαξωνική λέξη “garleac”, όπου  “gar” σημαίνει λόγχη και “leac” σημαίνει φυτό. Το… μυρωδάτο σκόρδο, χρονολογείται

Μαγιοβότανο ή Σαρανταβότανο

Το Μαγιοβότανο είναι ένα μείγμα σαράντα βοτάνων τα οποία φύονται στην κρητική γη. Είναι ένα παραδοσιακό ρόφημα για τους κατοίκους της Κρήτης από τους παλαιούς χρόνους που λαμβάνεται ως ρόφημα καλό για την υγεία. Στην Νότια Κρήτη, οι πρακτικές μαμές του περασμένου αιώνα το χρησιμοποιούσαν για το πρώτο λουτρό των νεογέννητων. Έτσι ελάμβαναν τα 40

«μπαχαρικά» (spices) – Ονομασία

Με τον όρο «μπαχαρικά» (spices) εννοούμε όλα τα αποξηραμένα τμήματα του φυτού (καρποί, φύλλα, σπόροι, ρίζες, άνθη, βλαστοί), τα οποία διαθέτουν έντονο άρωμα και γεύση. Η ετυμολογία της λέξεως, κατά μία εκδοχή, οφείλεται στην πακιστανική λέξη «μπαχάρ», ενώ κατά άλλες εκδοχές ο όρος είναι αραβικής ή και τουρκικής προέλευσης και περιγράφει το σύνολο των αρωματικών

Ιστορία των Μπαχαρικών

Ο «δρόμος των μπαχαρικών» ονομάζονταν οι θαλάσσιες οδοί, που ένωναν την Ανατολή με τη Δύση. Ξεκινούσαν από τις δυτικές ακτές της Ιαπωνίας και διέσχιζαν την Ινδονησία και την Ινδία ως τις χώρες της Μέσης Ανατολής και από εκεί κατέληγαν στην Ευρώπη μέσα από τη Μεσόγειο. Η ανάπτυξη του εμπορίου των μπαχαρικών αλλά και άλλων υλών

Μπαχαρικά & Θεραπευτικές Ιδιότητες

Παρόλο που οι επιστημονικές έρευνες επί των μπαχαρικών είναι στα πρώτα στάδια, τα μέχρι τώρα ευρήματα είναι εντυπωσιακά. Τα πολλαπλά φυτοχημικά στοιχεία που απαντώνται σε πολλά φυτά της φύσης μπορούν να προφυλάξουν τα υγιή κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού. Για παράδειγμα, η κουρκουμίνη που απαντάται σε πάρα πολλά μπαχαρικά έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο του

Το «Ταξίδι» των Μπαχαρικών

Η χρήση των πρώτων μπαχαρικών μας οδηγεί στα βάθη του χρόνου, πέρα από την καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας, περί το 50.000 π.Χ. Λέγεται πως στην Ινδία το εμπόριό τους ξεπερνά τα 7.000 έτη και ότι από εκεί μεταφέρονταν στην Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και την Αραβία. Υπάρχουν αναφορές για χρήση μπαχαρικών σε αρχαίους ασσυριακούς μύθους, σε

Τσιμένι

https://paraschosaxiotis.gr/τριγωνέλλα-η-ελληνική-τσιμένι/